Naam: Marcel Bouvrie.
Sinds wanneer bij Siberian Oxygen: sinds diens genesis.
In welke rol: gitarist en mede-componist.
Favoriete Siberian Oxygen song: End of Time, vanwege het prachtige instrumentale refrein. Ook Turn the Tide doet het goed bij me.
Muzikale inspiratie: zeer eclectisch, wel vooral gitaar-georiënteerd: Julian Lage, John Fahey, Glenn Jones, Daniel Bachman, James Blackshaw, Myrddin de Cauter, Elliott Smith, Bob Dylan en vele anderen. Verder vooral veel jazz, blues en klassiek. Rock is de laatste jaren wat uit de gratie geraakt bij me. Wellicht is dat de leeftijd.
Eerste album dat je ooit kocht: Blood Sugar Sex Magik van de Red Hot Chili Peppers: dat was na mijn kennismaking met “Give it Away”, wat voor mij een oerknal vol muzikale energie was die mijn onschuldige verhouding met klassieke en akoestische folk muziek flink op losse schroeven zette.
Waar wil je nog eens optreden: de Herz in TivoliVredenburg vind ik een prachtige zaal. Met een andere zaal in TivoliVredenburg neem ik ook genoegen.
Van welke song krijg je nooit genoeg: “A Hard Rain’s A-Gonna Fall” van Bob Dylan, in de meer up-tempo versie van zijn Rolling Thunder Revue tour. Muzikaal niet zo ingewikkeld, maar de talloze invalshoeken om de tekst te interpreteren blijft me ernaar terugkeren. Elke zin in het lied is een mini-allegorie over een specifieke vorm van ellende in de wereld. In de laatste twee strofen culmineert dat in de boodschap dat we daar vooral geen oogluikende verhouding tot moeten hebben. Het contrast tussen de opzwepende energie en de zwartgallige tekst dat in de up-tempo live versie zit vind ik interessanter dan de originele opname.
Wat weten weinig Siberian Oxygen-volgers van mij: dat ik in mijn jeugd tot over mijn oren verliefd was op Britney Spears. De liefde was eenrichtingsverkeer en is inmiddels uitgedoofd.
Back to Top